"Błędny Anioł" cz.I

                                                          Hejka!!! :D

Witam wszystkich bardzo serdecznie w następnej notce, uff wyrobiłam się na szczęście i zdołałam napisać pierwszą część mojego opowiadania-książki. Co do tego miałam już wcześniej plany i pomysł, ale stwierdziłam, że na małą rozgrzewkę nie zaszkodzi coś krótszego :D . Pod pierwszym opowiadaniem niestety znalazł się tylko 1 komentarz i kilkanaście wyświetleń :/ Mam nadzieje, że z czasem się rozkręci ;). To opowiadanie-książka będzie opowiadało o losach zagubionej szesnastolatki- Mileny, wychowanej przez swoją matkę i ojczyma. Zapraszam serdecznie do czytania i życzę miłej lektury ;) .

                                                                                                                                    Cloudeen :*

                                                  "Błędny Anioł"

                                             cz. I

         Czemu,dlaczego!? Krzyczało moje rozdrate serce, podczas każdej przeprowadzki jak i tej.

W tym roku była to już czwarta, czy naprawdę nie możemy przebywać w jednym domu dłużej

niż dwa miesiące. Byłam pełna pretensji co to mojego ojczyma i matki, ale nie chciałam

jej stresować, była przecież w ciąży, więc to dla niej bardzo szkodliwe, a jego, najchętniej

bym rozszarpała, spaliła i wrzuciła jego prochy do rzeki! Nienawidziłam tego

człowieka, wszystko od śmieci ojca było wporządku, ale gdy tylko on się

pojawił, prysnęło to i zmieniło się w istny koszmar! Co kilka miesięcy przeprowadzka,

bo mój drogi "ojczulek" lubił zmieniać pracę, wredna, łysa pała. Odziedziczył ogromny majątek

po swoim wuju którego nawet na oczy nie widział! Na szczęście teraz, w Poznaniu znalazł sobie

podobno jakąś stałą pracę, nie chce mi się jakoś w to wierzyć. Już nawet zaklimatyzowałam

się w gimbazie w Myślenicach, nie lubiłam jej, ale cieszyłam się, że to już ostatni rok.Miałam

tam niewielką grupkę przyjaciół, gdy teraz pomyślę, to pewnie tam nie znajdę sobie ich wcale,

nie jestem jakoś specjalni otwarta na ludzi.

      Zostało nam jeszcze około dwustu pięćdziesięciu kilometrów, był koniec lata, ale skwar

niesamowity, więc otworzyłam okno i pogrążyłam się w marzeniach, przerażały mnie myśli

jakie nasuwały mi się odnośnie nowej szkoły, to jej się najbardziej bałam, nowi nauczycile i

przede wszystkim ludzie! Nagle usłyszałam męski głos:

-Do jasnej cholery zamknij te okno, bo twoją matkę zawieje, prawda Marlenko!-Przecedził przez

zęby,mama przytaknęła:

-Tak Miluś, zamknij je. - Bała się go, przed tym jak zaszła w ciąże bił ją i wyzywał, po tym,

jak dowiedział się, że będą mieli dziecko zmienił się całkowicie w stosunku do niej, ale

wykazywał akty dominacji. Było tak strasznie gorąco, musiałam kisić się w tym samochodzie

jak ogórki w słoiku, na szczęście już wjeżdżaliśmy do Poznania, nasze mieszkanie stał na samych jego

obrzeżach, więc będę chodziła do tamtejszej szkoły. Dom prezentował się naprawdę dobrze,

miał on kolor żółty, przyjemny i ciepły, dach był spadzisty, czerwony , a okna miały przyjemny

brązowy kolor, wisiały w nich niebieskie zasłonki. Przed nim był pokaźnych rozmiarów ogród

z zieloną jak żaba trawą, prowadziła do niego wykładana szarymi kamieniami ścieżka, dom

otaczało biełe, drewniane ogrodzenie. Wysiadłam z samochodu i poczułam silny zapach roślin,

ponieważ na przeciwko był śliczny park. Wiatr rozwiał moje krótkie, frabowane na czrano włosy

i zasłonił brązowe oczy. Nie okazywałam emocji co do wyglądu domu, nie ma tyle dobrego.

      Nie mogłm już się dokczekać, aż paliłam się żeby wejść do domu i zobaczyc swój pokój.

Najpierw jednak czekała mnie droga przez ciągnącą się dróżkę, dochodząć do drzwi zauważyłam

rozsnące koło domu dalie, już wiem jakie zajęcie wymyśli mi mama na "nudne" i "ciepłe"

wieczory.Przestąpiłam nareszcie próg domu...

Mam nadzieję, że ta pierwsza część historii wam się podobała, wiem, że nic nadzwyczajnego się w niej nie działo, ale początki zawsze są trochę nudne ;) Zachęcam do czytania dalszych części.Pozdrawiam.